Bu oyun bitti

Bütün perdelerini çektim hüzünlerin
Çekirdeği içinde kırılmış küçük meyve tanecikleri gibiydi yüreğim
Aynı hüzün filmlerini tekrar tekrar izlemekti bu aşk
Bir elveda diyemeden biterdi
Hep aynı yaşanırdı yeniden başlangıçlar
Oysa ben bilirdim yenilerimiz hep eskiydi bizim
Kırık kırık parçalara bölerdim yüreğimi
Acırdı bu acılar hep aynı acılardandı
Tadı aynı sızısı aynıydı
En sevdiğim rengin adını koydum dünyamın 
Oysa karanlığını görüyordum
Siyahını kırmızıya çalıyordum
Yalan oyunu içinde kandırılıyordum.
Seviyorum sözcükleri suda kayboluyordu
Onun seviyorumları yüzmeyi beceremiyordu.

Elleri ellerimdeyken boştu parmaklarımın arası
Yalan renkleri hissetmiyordum
Şimdi kim dünyamın çizgilerini ezberleyebilir
Kim dokunabilir duduklarımın peteğine
Kim girebilir izinsiz duvarlarıma KİM...
Kim böyle hoyratça savurabilir gülüşlerimi
Çevirebilir gözlerimi karanlıklara.
Kim tutabilir ellerimin rüyalarını
Kim akışkanlı şevkatlerini dokundurur tenime.
Bir yalan oyunu bitti...
Uzaklara yolcukta yüreğim
Dönüşü yok biletimi kestim.
Elveda...