Gece yağmurlu,rüzgarlı,şimşekli ve gök gürültülü yani fırtınalı ve ruhumda aynı durumda. 7 yaşında kızım sevdiği herkesin ölüp bir anda yapayanlız kalmaktan korktuğu için iki gözü iki çeşme ağladı. Dilimin döndüğü kadarıyla anlatmaya çalıştım. Hani öyle bir durum ki insanlar yaşlanır ölür desen "sen yaşlı mısın?" veya "anneannem yaşlı mı?" diyor, hastalanır ölür demeye kalksan her hastalıktan ölünür sanacak. Sonsuz bir hayat yok herkes ölür desem bu sefer kendisinin de ölümlü olduğu gerçeğini fark edecek işler daha da karışacak... Zor gerçekten çok zor bunu anlatmak.
Öylesine gözyaşı döküyordu ki içimden bir an "söz veriyorum ölmeyeceğim" demek geldi. İnsanın tutamayacağı tek "söz" bu. Elbette demedim, içini rahatlatmak bütün korkularını hafifletmek isterdim. 7 yaşında da 77 yaşında da aynı, ölüm karşısında hep çaresiziz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder