1999 Sonbahar

İşten çıktım bir akşam üstü.
Hafiften bir yağmur ee.. mevsimidir artık,
Dökülen yapraklar habercisidir hazanın.
Bir kağıt ilişti gözüme,
Yerde duran azıcık çamurlanmış,
Sararmış bir kağıt.
Meraklandım; aldım, şiire benzettim.
Okudum.
"Sevgiliye" diye başlamış.
Bir vefasızmış sevdiği.
Ama sanki bir melek.
Bakmaya kıyamıyacağı,
Sevmeye doyamıyacağı bir güzellik varmış yüreğinde
"Uzaktan sevmeyi de öğrendim sayende"
Diye bitirmiş aşık dostum
Altında bir isim yok sadece bir tarih;
1999 Sonbahar
Ey Allahım nereden çıktı bu şiir karşıma.
Gözlerim dolmuş farkedemedim.
Baktım sağıma soluma gören var mı diye.
Hem görseler ne olurdu ki.
Yağmur hızını arttırdı.
Eve yetişmek için hızlanmalıydım.
Ha o şiir mi;
Onu bir ağacın dalına usulca yerleştirdim.
Ekmek gibi, ekmeğe olan saygım gibi.
Korkma şair dostum dedim korkma.
Yalnız değilsin artık
1999'dan bu yana