cevap bekleyen o kadar çok soru var ki kafamda. düşüne düşüne bi hal olup yine içinden çıkamadığım, bir milim bile katedemediğim sorular sorular ve sorular.. bu aralar en çokta "neden?"lerim hit. bazen çıkarıyorum cebimden pembe gözlüklerimi, takıyorum ve çok masumca görünüyo herşey. herşeye rağmen olması gerekenler hala yanımda diyorum. sonra ben de iyilik abidesi kılığıma bürünüyorum bu mutluluk tablosu karşısında. hansel ve gratelle ormanda çilek ve böğürtlen topluyoruz ama hiç cadıya yakalanmıyoruz mesela. ya da kırmızı başlıklı kızla geçirdiğimiz zamanlarda kurt hiç çıkmıyo yolumuza.
aslında...
...sadece yoruldum.
insanların ikiyüzlülüğünü ayırt etmeye çalışmaktan, her yüzüne gülene kuşkuyla yaklaşmaktan ve bunlara rağmen yine de karşımdakini kırmamaya çalışmaktan "ciddi anlamda" çok yoruldum.
sanırım ikiyüzlülüğün, yalanların farkına varmak isterken sonunda ben de ikiyüzlü biri olup çıkıcam, çünkü artık hiç kendim gibi hissetmemeye başladım.
not: şu pembe gözlükleri çok takmayın. fena kafa yapıyo, benden söylemesi!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder