...

Her şeyden bıkmış,yıpranmış ve mutsuz bir kadındı.Tek isteği ölürken yanında birinin olmasıydı.Öyle'ya yalnız ölmek istemiyordu.Her gün aynı şeyleri yapıp,pencere kenarına geçip otururdu. Beklerdi neyi,kimi beklediğini bilmeden, saatlerce uykusuzluktan gözleri şişene dek otururdu.Sonra yatağına geçip sessizce ağlar uyurdu. Gün geçtikce daha kötü oluyodu, yaşlanıyordu en önemlisi hala yalnızdı. Gençliğinde geçirdiği günleri hatırlayıp kah gülüp kah ağlardı.Keşkeleri çoktu,mutlu olduğu zamanlar ise hatırlamıyacak kadar az.Geçmişte yaptığı hatalar yüzünden şimdi yalnızdı,yalnız ölücekti.Aslında ölüm korkusu ciğerlerine kadar girmiş kaçamıyor sadece susuyordu. Öyle ya kaçsa ne fark ederdi. Bir sabah güneş doğarken yatağında can verdi, yüzü gülüyordu sanki nur inmiş. Yaptığı kötülükler söylediği yalanlar biran'da silinmişti yoksa böyle gülmezdi.