Hani bazen olurya , dışarıya çıkıp o her zaman beklediğin koca yürekli adamla karşılaşmak istersin, bazen nedensiz bazen nedenli. Gözlerini kapatırsın onu yüreğinde hissetmeye çalışırsın, karnına ağrılar girer,kalbin duracakmış gibi hissedersin fakat gözlerini açtığında o karşında değildir. Gözlerin dolar biran dalıverirsin yakınında duran bir objeye, senden habersiz yaşların dökülür gözlerinden ,boğazın yanar,ağzın kurur ayağa kalkmak istersin ama kalkamazsın sanki sen koca bir devin avucunun içindeymiş gibi hissedersin. Dünyada küçücük kalırsın sen bile kendini göremezsin gözyaşların bile senden büyüktür.Kafanı yastığa koyarsın uyuya kalırsın, gecenin bir yarısı kalkıp aynaya bakarsın gözlerin pancar gibi kırmızı ,balon gibi şiştir. Bir daha yatağına girdiğinde uyanmamak istersin, çünkü sabah uyandığında onu yine bekliceksin ve o yine gelmicek bunu bile bile uyanırsın. Günler böyle geçerken beklemekten vazgeçersin, tam bitti derken '' Geciktim özür dilerim '' der ve senin o kendi ellerinle ördüğün duvarı küçük bir gülümseme ile yıkar. Bilirsin yine gideceğini ve bir daha duvar öreciğini ama hiç üşenmezsin tekrar tekrar seversin,okşarsın,oynarsın... Ama bir gün sen gidersin o kalır geride ama o seni beklemez. Eğer bir kadın vazgeçmişse emin olun erkekte vazgeçmiştir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder