Konuşmaya ihtiyacım
olduğunu biliyor muydunuz? Peki konuşacak kimsem olmadığını, artık çok
yalnız olduğumu. İnsanların konuşmaları konuşmaları ve konuşmaları bu
boş konuşmaların kalbimi kırdığını biliyorlar mı? Hiç aşık olmadığımı,
bundan sonra asla kimseye güvenemeyeceğimi biliyor musunuz? Omuzunu
yaslanması için kimseye izin veremeyeceğimi, hiç konuşamayacağımı
artık. Mükemmel olmadığımı. Mükemmel olan o iğrenç insanlardan nefret
ettiğimi. Ama o insanların ne kadar boş olduklarını anladım bugün hiçbir
şey bilmedikleri için boş olduklarını, hiçbir şey bilmedikleri için
mutlu olduklarını anladım. Düşüncelerim kafamda dönüp dururken nasıl
mutlu olabilirim?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder